کشف قدیمی‌ترین نمونه کودک‌آزاری تاریخ
ایسنا-
شیوه‌های مطالعه با استفاده از کربن تشعشعی از اسکلت‌ها، قدمت این گورستان
را به بین سال‌های 50 تا 450 پس از میلاد بازمی‌گرداند.
هنگامی
که «ساندرا ویلر» زیست‌باستان‌شناس دانشگاه فلوریدای مرکزی، در حال مطالعه
اسکلت کودک مزبور بود، متوجه شکستگی‌هایی در بازوهای وی شد.
این
محقق و همکارانش سپس شکستگی دیگری را در ناحیه ترقوره این کودک پیدا کرد.
این تنها کودک حاضر در این گورستان است که الگوهای بی‌نهایت خشن شکستگی را
نشان می‌دهد.
استفاده
از اشعه ایکس، مطالعه میکروسکوپی بافت‌ها وتحلیل ایزوتوپ‌ها، شکستگی‌های
استخوانی متعددی را در سراسر بدن از جمله دنده‌ها، پشت، لگن و ساعد او
گزارش کرد.
آسیب‌دیدگی‌های
این کودک که برچسب Burial 519 را گرفته، در مراحل متعدد التیام صورت
گرفته‌اند، که این امر نشان‌دهنده بروز ترومای غیرتصادفی تکراری است.
پس از انجام آزمایش‌ها، محققان دریافتند که فردی بازوهای این کودک را گرفته و آنها را به شدت تکان داده است.
دیگر
شکستگی‌ها هم احتمالا ناشی از تکان‌دادن شدید بوده و تعدادی دیگر نیز در
نتیجه آسیب‌های وارده به دنده و استخوان‌های مهره ناشی از ضربه‌های مستقیم،
اعلام شده‌اند.
پژوهشگران
در خصوص دلیل مرگ این کودک به طور قطع، اظهارنظری نکرده‌اند، اما حدس
می‌زنند که آخرین شکستگی در ناحیه ترقوه جانش را گرفته باشد.
جزئیات این مطالعه در International Journal of Paleopathology منتشر شد.
لینک دانلود مقاله به زبان انگلیسی
Abstract
Much can be learned about cultural attitudes of violence towards children from the analyses of their skeletal remains and mortuary patterns of the communities in which they lived and died. A bioarchaeological approach integrating biological, socio-cultural, and physical environments is used in analyzing the remains of a 2–3-year-old child from Kellis 2, a Romano-Christian period cemetery in the Dakhleh Oasis, Egypt. The skeletal remains of this individual show an unusual pattern of trauma and healing events, possibly indicating multiple episodes of non-accidental trauma. Macroscopic, radiographic, and histologic analyses show the extent of the skeletal trauma and healing, while stable carbon and nitrogen analyses of bone and hair reveal metabolic disturbances and changes in diet correlated with these traumatic events. Results from the differential diagnosis demonstrate that this individual exhibits skeletal fracture and healing patterns consistent with repeated non-accidental trauma, which may or may not have resulted in death. In addition, this individual may also represent the earliest documented case of violence against children from an archaeological context.
"عبدالعلی میرکوهی" در گفتگو با خبرنگار 
